Kit pszczeli, propolis – mieszanina wydzielin pszczół lub os oraz substancji żywicznych obecnych w pąkach i młodych pędach drzew takich jak: topola, brzoza, świerk, kasztanowiec i innych drzew oraz roślin zielonych
Potoka mniszkowa jest jasnobrązowa lub żółta. W trakcie krystalizacji, która zajmuje najwyżej kilka tygodni, miód przybiera barwę jasnożółtą. Cechą charakterystyczną jest bardzo intensywny aromat. Smak miodu z mniszka jest słodki – bodaj najsłodszy z miodów gatunkowych i lekko mdławy. Jednak to, co najważniejsze w jego charakterystyce, to wartości odżywcze, które oferuje. Miód z mniszka można stosować także w grypie i przeziębieniu, osłabieniu organizmu oraz dolegliwości reumatycznych. Miód z mniszka wzmacnia układ odpornościowy oraz serce. Miód mniszkowy wzmocni nasz organizm w sytuacji osłabienia, łagodzi kaszel i infekcje gardła i nosa.
Miód lipowy ma barwę od zielonkawej do jasnobursztynowej. Po skrystalizowaniu ma konsystencję drobnoziarnistą, a nawet krupkowatą, zmieniając swoją barwę na białożółtą lub złocistożółtą.
Miód wrzosowy – miód powstający z nektaru zbieranego przez pszczoły z kwiatów wrzosu zwyczajnego. Należy do rzadko spotykanych – nie w każdym roku udaje się go pozyskać. Jego cechą charakterystyczną jest galaretkowata konsystencja, zanikająca w wyniku krystalizacji (jest jednym z przykładów płynów nienewtonowskich. Ze względu na konsystencję trudno odwirowuje się go z plastrów. W Polsce za miód wrzosowy uznaje się miód o zawartości pyłku wrzosowego w znaczenej przewadze ogólnej zawartości pyłków obecnych w miodzie