Miody akacjowe posiadają wiele cennych witamin z grupy B oraz składników odżywczych takich jak: potas, fosfor, magnez, wapń, żelazo, mangan. W ich skład wchodzą też niewielkie ilości kwasu foliowego, pantotenowego i biotyny.
Pyłek kwiatowy – powstające z mikrospor roślin nasiennych ziarna pyłku zawierające mocno zredukowany gametofit męski. Powstają w woreczkach pyłkowych męskich organów rozmnażania. Proces przenoszenia ziaren pyłku na żeńskie organy generatywne zwany jest zapylaniem.
Potoka mniszkowa jest jasnobrązowa lub żółta. W trakcie krystalizacji, która zajmuje najwyżej kilka tygodni, miód przybiera barwę jasnożółtą. Cechą charakterystyczną jest bardzo intensywny aromat. Smak miodu z mniszka jest słodki – bodaj najsłodszy z miodów gatunkowych i lekko mdławy. Jednak to, co najważniejsze w jego charakterystyce, to wartości odżywcze, które oferuje. Miód z mniszka można stosować także w grypie i przeziębieniu, osłabieniu organizmu oraz dolegliwości reumatycznych. Miód z mniszka wzmacnia układ odpornościowy oraz serce. Miód mniszkowy wzmocni nasz organizm w sytuacji osłabienia, łagodzi kaszel i infekcje gardła i nosa.
Miód rzepakowy – w stanie płynnym kolor słomkowy. Krystalizuje szybko, w ciągu kilku dni po odbiorze. Po skrystalizowaniu jest biały lub kremowy, o konsystencji drobnoziarnistej, mazistej. W smaku bardzo słodki. Zapach kwitnącego rzepaku, z czasem woń słabnie.
Miód wrzosowy – miód powstający z nektaru zbieranego przez pszczoły z kwiatów wrzosu zwyczajnego. Należy do rzadko spotykanych – nie w każdym roku udaje się go pozyskać. Jego cechą charakterystyczną jest galaretkowata konsystencja, zanikająca w wyniku krystalizacji (jest jednym z przykładów płynów nienewtonowskich. Ze względu na konsystencję trudno odwirowuje się go z plastrów. W Polsce za miód wrzosowy uznaje się miód o zawartości pyłku wrzosowego w znaczenej przewadze ogólnej zawartości pyłków obecnych w miodzie
Miód lipowy ma barwę od zielonkawej do jasnobursztynowej. Po skrystalizowaniu ma konsystencję drobnoziarnistą, a nawet krupkowatą, zmieniając swoją barwę na białożółtą lub złocistożółtą.
Miód gryczany ma zabarwienie ciemne aż do brunatnego. Przechowywany przez dłuższy czas w warunkach, umożliwiających dostęp światła, zmienia barwę do ciemnobrunatnej, prawie czarnej. Krystalizuje, tworząc grube, twarde kryształki. Po krystalizacji przyjmuje na ogół barwę brązową.,
pierzga to pyłek kwiatowy który pszczoły wzbogacają enzymami pochodzącymi z ich gruczołów ślinowych dodatkiem mleczka pszczelego oraz miodu, a całość zabezpieczana warstwą wosku pszczelego.